تجوید در لغت به معنی تکمیل، تحسین و نیکو گردانیدن است و در اصطلاح به قواعد و دستوراتی گفته می‌شود که به نیکو خواندن قرآن کمک می‌کنند. در تجوید به نحوهٔ صحیح ادای حروف از مخارجشان و نیز صفات آوایی هر حرف به تنهایی و یا در کنار حروف دیگر پرداخته می‌شود. از قواعد دیگری که به آن توجه می‌شود محل وقف و وصل در هنگام خواندن قرآن با توجه به نشانه‌گذاری‌ها و معنی آیات است.
دانلود - 1.13 مگابایت
آموزش تجوید
در این مجموعه مختصر با بعضی از قواعد مهم تجوید آشنا می شویم .
1- مَـــــدّ :
یعنی کشیدن ودر اصطلاح تجوید ،کشش صوت است.
نکات آموزشی جلسه تخصصی تجوید استاد موسوی بلده
تلاوت اول : آیه ی ۱۰۵ تا ۱۳۵ سوره ی مبارکه ی شعراء
§ مراقب باشید تا خواندنتان بسیار کند و در اصطلاح، لَخت نشود.
§ چیزی که متأسفانه در میان قرّاء رایج شده است اختلاس نابجا نام دارد و در میان قرائت های مختلف دیده می شود. در روایت حفص از عاصم به صورت بارز اختلاسی وجود ندارد. در آیه ی ۱۱ سوره ی مبارکه ی یوسف و عبارت (لا تامَنّا) علاوه بر اِشمام، رَوم هم وجود دارد. البته وجه غالب اِشمام است. در رَوم باید یک سوم حرکت ضمه ی حرف (ن) را بیاوریم. این مورد رَوم وسط کلمه است که از زیبایی برخوردار نیست. این اِشمام نیز، اشمام وسط کلمه است. می دانید که رَوم و اِشمام به وقف تعلق دارد و این مورد استثنا است. اختلاس یعنی اینکه یک سوم حرکت را از بین برده و دو سوم آن را باقی بگذاریم. اما در رَوم یک سوم حرکت باقی می ماند و دو سوم آن از بین می رود. متأسفانه برخی قرّاء تمامی حرکت را از بین می برند و حرکت را تا حد سکون پیش می برند. اگر چنین حرکت هایی را از اساتیدی همچون شحات و مصطفی اسماعیل نیز شنیدیم نباید بنا را بر صحّت و درستی کار بگذاریم. این موارد صحّت قرائت را از بین می برد و جزء اغلاط فاحش محسوب شده و در مسابقات داور یک نمره کسر می کند
دانلود
