اهمیت صدا سازی برای قاریان امروزی

شاید شما هم به این مشکل برخورده اید که باشنیدن قرائت قراء فعلی بعد از یک ربع دیگر تمایلی به شنیدن قرائت قرآن ندارید ( و فکر می کنید این از ضعف ایمان شماست که حال و حوصله قرآن را ندارید!) ، اما صدای قراء قدیمی را به راحتی تا یک ساعت وبیشتر با علاقه گوش می دهید.

به نظرشما چرا الان در خود مصر هم صداهایی مثل صدای عبدالباسط ، منشاوی و مصطفی اسماعیل و ... نداریم؟ علاوه بر نبوغ ذاتی این قاریان و تلاشی که برای رسیدن به این درجات کشیده اند مطلب مهم دیگری هست که جای آن در قرائت قرآن امروز خالیست. چرا به آن دوره ، دوره طلایی قرائت گفته می شود و همه حسرت چنان دوره ای را در سر دارند؟